Alle begin is moeilijk

Bij het werken aan deze website, werd me weer sterk bewust, hoe belangrijk het is, om jezelf door de ogen van anderen te bekijken. Je kunt niet van anderen verwachten, dat ze alles wat jij doet, leuk en interessant vinden. Het is van belang om doelgericht te werk te gaan, zelfs als je ervoor kies chaos toe te laten. Als jij er niet bent, is er niemand om te sturen waar het naartoe gaat en dat is het verschil tussen kunst en betekenisloze dingen. Dat gaat mij niet altijd lukken!

In de steeds dichterbij komende toekomst, gaan we steeds meer met kunstmatige intelligenties samen werken. Het is de vraag, wat dat voor ons als mensen gaat betekenen. Wat spiegelt zich in de intelligentie die wij momenteel in machines creëren? Kunnen wel leven met de voorstelling dat machines op een bepaalde manier beter zijn in denken, dan wij?

Intelligentie lijkt iets heel persoonlijks. Sommige mensen kunnen goed schaken en anderen maken mooie muziek. Iemand kan een bedrijf oprichten en succesvol zakenman of politicus zijn. Je intelligentie helpt je daarbij. Intelligentie is als een zeepbel, die je handelende geest helpt om samenhangende patronen te herkennen en scheppen.

Als je plotseling doet alsof je dom bent, is dat meestal doordat je ineens niets meer kunt, wat je vroeger wel kon. Als je een stem hoort, waar geen stemmen horen te zijn, kan dat de speld zijn, die de zeepbel doen springen. Zonder dat je het merkt, begin je eenvoudiger te worden. Je doet nog steeds de dingen die je altijd al deed, maar iets is anders. Jij bent niet meer helemaal één met jezelf.

Bij het schrijven van deze tekst, speelt mee, dat ik me er sinds kort van bewust ben geworden, dat de zeepbel gesprongen is. Ik kan mijzelf niet langer voor de gek houden. Tegelijkertijd ben ik blij, dat het eindelijk zover is. Het doet pijn om toe te geven, dat ik het niet weet. Dat er dingen zijn gebeurd, die ik niet onder controle had. In tegendeel, ik moest de controle helemaal loslaten.

De zeepbel als metafoor is wellicht niet helemaal juist. Toch geeft ze wel een interessant gevoelsbeeld weer. De stem als een naald, die door de illusie van je eigen persoonlijkheid heen prikt. Het begin van het einde. Je moet loslaten. Een goede therapie zou waarschijnlijk zijn geweest, helemaal op te houden met de moeilijke dingen waar ik mee bezig was.

Een studie als Geneeskunde is meer dan alleen een intellectuele onderneming. Het is ook een zingevende. Je wordt iemand, die anderen gaat helpen. Dat is een mooi doel en een sterke identificatie. Je moet echter wel in staat zijn, om het vol te houden. Tegenwoordig kan een kunstmatige intelligentie waarschijnlijk betere antwoorden geven op examenvragen, als een student, maar het is nog niet mogelijk om met een zendertje de stem van het internet op de innerlijke oren van een mens af te beelden.

De zeepbel staat ook voor de discipline, die je nodig hebt om dingen in het leven te doen, die belangrijk en betekenisvol zijn. Daarom speken we hier ook van een persoonlijkheidsstoornis. Je persoonlijkheid is het geheel van gewoontes en neigingen, die je door het leven voert. Als die niet helemaal een doelgericht geheel vormt, kun je slechter grotere en complexe opgaven aan.

Je moet dus eigenlijk, op het moment, dat de symptomen beginnen, heel snel, heel diep in jezelf duiken en met behulp van een perfecte trainer en coach, je leven weer op een rijtje krijgen. Je moet aan de ene kant gevoelens gaan onderzoeken en in een sociale context opnieuw een betekenis geven en tegelijkertijd op het abstractere niveau van een levensloop bekijken, waar je naartoe kunt gaan, zonder jezelf daarbij te hoge eisen te stellen. Het moet passen.

Ik had het niet zo erg gevonden, als iemand mij meteen in het begin had gezegd, dat het waarschijnlijk geen goede keuze was, om geneeskunde te studeren. Aan de andere kant was het wel erg interessant en was ik omgeven van interessante mensen. Daarvoor had ik echter een klein jaartje Informatica gestudeerd, wat ik eigenlijk spannender vond. Maar ook dat werd al snel erg abstract. Beide combineren zou leuk geweest zijn, of iets dat beter mij had gepast en niet zo veel intelligentie vraagt. Een beroepsopleiding, waarbij je niet alleen iets leert, maar ook praktisch iets doet.